قــدیم  قدیــما

بعضی ازصداها آنقدر زیبا هستند انسان را مجذوب خود می کند .یکی از دوبلورهایی که سخت به آن علاقه مند هستم صدای دوست داشتنی مازیار(جواد)بازیاران است.اولین فیلمی که با صدای وی دیدم در نوجوانی فیلم روز شغال ساخته «فرد زینه‌مان» بود.آقای بازیاران در این فیلم بجای کارگاه پلیس بجای( مایکل لانزدل )حرف زده است.البته در آن زمان هرکاری کردم نتوانستم صدای وی را تشخیص دهم.این فیلم توسط زنده اصغر افضلی دوبله شده است.پس از پرس وجو از دوستان متوجه شدم گوینده نقش وی جناب بازیاران است.آقای بازیاران یکی از تیپ گویان برجسته دوبله سینمای ایران است وبه سختی میشود صدای وی را در فیلمها تشخیص داد. بخاطر همین است به آقای بازیاران آچار فرانسه دوبله لقب داده شده است.وی انسان فرهیخته در هنر سینما، دوبله ،تئاتر ،بازیگری،فیلمنامه نویسی،و......می باشد.

البته این را خدمت مخاطبین عزیز عرض کنم اسم اصلی آقای بازیاران (جواد )می باشد.مهمترین کارش در حدود 50 سال پیش کارتون میکی موس بود که مدیریت دوبلاژ آن بعهده ایرج رضایی بود.ودر قبل از میکی موس ودر سن 6 سالگی در تئاتر فردوسی بازی میکرد.وی در سال 1337 ازدواج کرد وتئاتر را ترک کرد.و وارد دوبله شد.البته آن موقع که به دوبله آمد، هنوز در تئاترهای زنده تلویزیونی بازی میکرد. وی فعالیت هنری را سال 1321 با بازی در تئاتر آغاز كرد. او سال 1337 وارد كار دوبلاژ و از دهه 40 مشغول حرفه فیلمنامه نویسی شد.اما رفته‌رفته دوبلور شد و بعد هم شد آچار فرانسه دوبله ایران. آقای بازیاران بواسطه زنده محمد باقر توکلی که خودش ازدوبلورهای فعال آن زمان بود به آقای هوشنگ لطیف پور معرفی شد.اولین فیلمی که با مدیریت هوشنگ لطیف پور دوبله کرد فیلم روسی بود بنام «خون‌بهای آزادی» وبعد از این فیلم ،«مادر هند» بود که آقای هوشنگ کاظمی در آن فیلم ، نقش راجیندا کومار را به وی داد.و خیلی استادانه از عهده دوبلوری ان بر آمد.چون این فیلم را درقدیم چند بار دیده ام بخاطر همین

میگم.

وی در سال 40 نمایشنامه «معما» را نوشت که در تئاتر فردوسی روی صحنه رفت. تقریباً 100 نمایشنامه نوشته‌ شده داردکه خیلی‌ از نمایشنامه ها در تئاتر اجرا شد.این را یاد آوری کنم چون آقای بازیاران نُت را می‌شناخت، وقتی نقشی را به وی می دادند ، بقولی نُت اش را می‌گیرفت و با نُت خودش حرف می‌زد.وقتی در فیلمی به جای شخصیت آن فیلم حرف میزد، من خودم تعجب میکردم وفکر میکردم انگار خود بازیگر دارد فارسی حرف می زند! روی این اصل بود که به وی می‌گفتند آچارفرانسه دوبله. چون هر رلی را که می گفت، مانند خود هنرپیشه سینما حرف میزد.مانند ارنست برگناین که مثل خودش حرف میزد ویا دوبله اول فیلم در آفتاب سوزان که بجای توشیرو میفونه با لهجه ژاپنی حرف میزد.البته در دوبله دوم زنده یاد حسین رحمانی بجای توشیرو میفونه گویندگی کرد.او متولد 1315 در مشهد و یکی از هنرمندانی است که علاوه بر دوبله در حوزه‌های دیگر هنر نیز فعالیت دارد.

آقای بازیاران از تئاتر به دوبله آمد.دوبلورهایی که از تئاتر به دوبله آمدند . خیلی موفق بودند. مانند زنده یادان اصغر افضلی،احمد رسول زاده،حسن عباسی ،کاووس دوستدار و......،واقعاً تمرین‌هایی که بازیگران تئاتر برای تقویت بیان و دیافراگم و تنفس‌شان انجام می‌دهند، تاثیر مهمی در این زمینه داشت.وی در حدود 25 فیلمنامه هم برای ساخت فیلم سینمایی نوشته است.در دوبله خیلی زود شناخته شد. چون در تئاترهای تلویزیونی بازی می‌کرد، تصویر و صدایش را مدیران می دیدند و می شنیدند. به همین‌دلیل خیلی زود شناخته شد.در مجموعه سریال «شبکه صفر» هم با حسن خیاط‌ باشی همکاری کرده بود. اوایل انقلاب هم در «خانه عروسک‌ها» به جای تمام عروسک‌ها حرف می زد.

دردوبله با زنده یاد سعید شرافت هم همکاری میکرد البته اکثر نقشهای دکتر را آقای شراقت به آقای بازیاران می داد.یکی از فیلم‌هایی که با آقای شرافت کار کرد و در آن حضور داشت ، «کازابلانکا» بود. یک‌فیلم دیگر هم بود به اسم «گناه می‌کنم» یا «اعتراف به گناه».در «کازابلانکا» جای دو نفر حرف زد. نقش یکی‌شان مهم بود. وی در همه فیلم‌هایی که مهدی علیمحمدی دوبله می‌کرد، حضور داشت. وقتی از او می‌پرسیدند چرا همیشه بازیاران را می‌بریی؟ می‌گفت «بازیاران را می‌برم که چهارتا نقش برایم بگوید! چون که قبلاًهم عرض کردم آقای مازیاران در تیپ سازی خیلی استاد بود.

آقای بازیاران هیچوقت به‌خاطر پول کار نمی‌کرد.و هیچوقت بخاطر پول چانه نزد.وی در اکثر کارهای اقای قنبری هم حضور داشت.آقای قنبری همیشه وی را جواد خان صدا میکرد.در فیلم یوسف و زلیخا در سال 1347 که در استودیوی پارس فیلم برادران کوشان دوبله می شد بجای 5یا 6 نفر حرف زد.وی در سال 1360 در نهضت سوادآموزی کار می‌کرد و برای نهضت و سواد فیلم می‌ساخت. برای هلال احمر و سپاه هم فیلم می‌ساخت. تئاترهای انقلابی کار می‌کرد. در این زمینه خیلی فعالیت داشت. وی مدتی دوبله را ترک کرد ولی مجدداً از سال 70 تا سال 98 در دوبله فعالیت داشت.ولی از اسفندماه سال 98 دوبله را ترک کرد.یکی از فیلمهایی که من در نقش بازیگر دیدم بعد از انقلاب ،فیلم از فریاد تا ترور بود. که به همراه ایرج رضایی در آن فیلم نقش ایفاء میکردند.در «دام نامرئی»، هم جلوی دوربین بازی کرد، هم دستیار کارگردان بود. یعنی همه‌جا همراه فریبرز صالح بود.آقای بازیاران به علت بیماری قلبی و ریه مدتی در بیمارستان بستری بود.وقتی از بیمارستان ترخیص شد یعنی از سال 1398 متاسفانه دوبله را ترک کرد وسالهاست خانه نشین شده است.

عمده فیلمها:وقتی چراغها خاموش بود کجا بودی - چشم بسته - گوریل وارد میشود-روز شغال- راه اژدها- آیوانهو - درجستجوی ناکجا آباد - لوک خوش شانس - کارتون کوتولهای جنگل - مردان بد روخانه - غرور و تعصب - ارتش سری - جدال برای طلا - لاکی- آخرین شاهد- جن گیر- هری پاتر - ارباب حلقه ها-- فهرست مسنجر- پروژه خونین- قربانی سوخته- بلندی های سیرا- فرمانروایان مقدس- خون بهای آزادی- مادر هند-مردان طلایی- مردان خشن- حادثه جو- اعتراف به گناه- کازبلانکا- نخاله ها به جنگ میروند- روح مزاحم- جاسوسی که از سردسیر آمد- زنها دم ندارند- این گروه خشن- آخرین شاهد- قلعه اردکها- هواشناس- رستم وسهراب- دشت لک لک ها- داستان بی انتها-سریال تلویزیونی هایدی- گدایان تهران- تعطیلات داش اسمال- ستارخان- دام- کافر- چلچراغ - شورش - دشمن - حرفه ای - صادق کرده - توبه- غلام ژاندارم - جبار سرجوخه فراری - پاپوش - بزن بریم دزدی -جهنم +من - سینه چاک - آقای شانس - از فریاد تا ترور - سرگروهبان - بلوف - تیغ آفتاب -دوستان - جای امن - داش آکل - روش تر از خاموشی - اسرار کازانوسترا - قاتل دختر عریان - تفنگهای آپاچی - امیر ارسلان نامدار -سر آلفردو گارسیا را برایم بیاور،طغیان مرگ - اسپارتاکوس - ده بومی کوچک - جلادها نیز می میرند -سفر به اعماق وحشت- گل خشخاش - راز پنهان -سفید برقی و هفت کوتوله - ریسک بزرگ - رفیقان در پاناما- رئیس -اسلحه بزرگ - دانه های شن - انتقام گودزیلا -شرلوک هولمز - شب سخت درجریکو - بدون عشق هرگز - از خون دراکولا بچش - اسب - مرد بارانی - تمساح - پدر خوانده - ساباتا - سرپیکو - قتل عام روز سنت والتین - جویندگان - خلبان جت - تفنگهای هفت دلاور- کاپو - سنگام - تنها با گلها - خشم اژدها - مردان بد رودخانه - بازگشت گودزیلا- ایستگاه قطبی زبرا - وحشت در خیابانها - خطرناکتر از مرد - تحت تعقیب - شکاف - نیزه شکسته - آدا - اسلحه ای برای رینگو - فرانکشتاین جوان - زنها دم ندارند- قلبهای یخ زده - قتل در قطار سریع السیر -روز خوب جنگیری - و صدها فیلم دیگر.............

وقتی خاطرات زنده یاد حسین سرشار در ذهنم مجسم میشود واقعا غمگین میشوم، وبی اختیار اشک از چشمانم جاری میشود.او واقعاً مرد شریف ،صادق و آدم مظلومی بود. به همه چیز با ظرافت نگاه می‌کرد، فقط به کارش فکر می‌کرد.برای خودش دیدگاه فلسفه و منش داشت ...مردی بود، بسیار مهربان با روح بزرگ ،در آواز به پختگی یک استاد بود»وی اهل مطالعه بود، شعور اجتماعی داشت. بلد نبود مثل آفتاب پرست به هر رنگی در بیاید، برای همین ارتباطش با دیگران آسان نبود. انسان ساده و صادقی بود»

آخرین بار سال 1373 بود مقابل تالار رودکی وی را دیدم.از چهره هاش غم می بارید.کار اصلی یعنی تخصصش اش اپرا بود.وقتی که اپرا تعطیل شد.اکثراً می آمد مقابل تالار رودکی وروی پله های آن می نشست و اشگ می ریخت.من در باره زنده یاد حسین سرشار قبلن مطالبی نوشته ام ولی هر وقت حالم گرفته میشود ویا غمگین میشوم.می آیم طرف دوبله و از کسانی که می شناختم ویا صدایش را دوست دارم مطلب می نویسم.حسین سرشار از اولین دوبلورهایی بود که در ایتالیا در کنار اپرا کار دوبله میکرد.یکی از بهترین کارش در حیطه دوبله فیلم جنگ بزرگ محصول کشور ایتالیا بود. که بجای آلبرتو سوردی حرف زده بود.من این فیلم را در دوران نوجوانی از شبکه دو دیده بودم.سالها بود که دنبال این فیلم می گشتم ولی نمی توانستم تهیه بکنم. به اکثر دوستانم که در کار فیلم بودند سفارش کرده بودم که این فیلم را برای من پیدا کنند ولی موفق نمی شدند.یعنی فیلم نایابی بود.بالاخره بعد از چند سال یکی از دوستانم به من زنگ زد که فیلم را پیدا کرده ام! از شنیدن صدای دوستم واز اینکه فیلم را برای من تهیه کرده بود خیلی ذوق زده و خوشحال شدم چون در آن زمان در تهران نبودم دوستم بوسیله ایملش این فیلم را با هر زحمتی بود برای من ارسال کرد.وقتی فیلم را دیدم متوجه شدم فیلم دوبله اول نیست! بلکه دوبله دوم فیلم است.باور کنید بعد از 5 دقیقه از دیدن فیلم دیگر منصرف شدم و از فرط ناراحتی دیگر آن فیلم هیچوقت نگاه نکردم و تعجب و ناراحتی ام بخاطر این بود که فیلم را چرا دوبله مجدد کرده بودند.! الان هم چند سال است دنبال دوبله اول این فیلم میگردم ولی متاسفانه موفق نشدم این فیلم را تهیه کنم.

زنده یاد حسین سرشار در سال 1313 در محله فرهنگ تهران چشم به جهان گشود.او درسال 1962 میلادی در رشته اپرا مدرک فوق لیسانس گرفت.او در زمان که در ایتالیا دانشجو بود.به همراه مرتضی حنانه و جمعی از دوبلورهای ایرانی مانند آلکس آقابابیان، رضا کسایی، بهمن محصص، فهمیه راستگار و نصرت کریمی در صدد برآمدند که فیلم‌های ایتالیایی را به فارسی برگردانند و چون از صدای خوب سرشار مطلع شده بودند به سراغش رفتند و او هم هنگام فراغت از تحصیل به دوبلاژ هم روی آورد .

زنده یاد حسین سرشار اکثراً بجاب آلبرتو سوردی و، ویتوریو دسیکا حرف میزد.در ضمن در اجرای اپراهایی در شهر ناپل و ،ونیز ایتالیا نقش‌هایی را بر عهده گرفت. در شهر رم پایتخت ایتالیا نقش اول اپرای کویرینو برداشتی از «آن که گفت آری آن که گفت نه» اثربرشت، را بازی کرد. پس از اتمام تحصیلات خود در ایتالیا به ایران بازگشت ودر تالار رودکی که تازه افتتاح شده بود اپرا اجرا کرد.او علاوه بر اجرای اپراهای کلاسیک غربی، در اپراهای سرشناس ایرانی نیز برنامه اجرا میکرد، مانند اپراهای «خسرو و شیرین» «سمندر» «دلاور سهند»«آتوسا» «جشن دهقان» و ..............حسین سرشار به خاطر صدای ویژه‌اش، جایگاه منحصر به فردی داشت و بر صحنه اپرای تهران، خواننده‌ای نبود که بتواند با او رقابت کند.

آخرین کار زنده یاد حسین سرشار اجرای توانمندانه و ماهرانه قطعه ای ای ایران در تیرماه سال 1367 در تالار وحدت بود که خود من هم بعنوان تماشاچی نظاره گر آن بوده ام. رفاقت قدیمی‌ای که با داریوش مهرجویی داشت باعث شد که در فیلم‌های هامون و اجاره نشین ها بازی کند و بعد از آن هم در دو سه فیلم دیگر با ناصر تقوایی و علی حاتمی و در فیلمهای دیگر مانند ای ایران، رنو 29 و راه بیراه بعنوان بازیگر شرکت نمود.

وی در اواخر عمر وضع مالی مناسبی نداشت و دچار افسردگی روحی شده بود. وی دچار بیماری آلزایمر شد و پس از خروج از منزل دیگر بازنگشت. خانواده وی برای پیدا شدن او به روزنامه‌ها آگهی دادند و سرانجام حسین سرشار در 60سالگی و بعد از پشت سر گذاشتن دورانی غم انگیز در26 فروردین سال 1374در شهر آبادان بر اثر تصادف دارفانی را وداع کرد.

روحش شاد ویادش گرامی باد.