قــدیم  قدیــما

استاد ابوالحسن تهامی نژاد، یکی از گوینده گان حرفه ای آنوس فیلم بود.که خاطرات زیادی از وی داریم . چنانچه دوستان مستحضر هستند در زمان قدیم اکثر سینماهاها قبل از نمایش فیلم اصلی آنوس فیلم را نمایش میداند که گوینده و راوی اکثر آنوسهای فیلم آقای ابوالحسن تهامی نژاد بود،البته قبل از آقای تهامی ،زنده یاد استاد عطااله کاملی هم آنوس فیلم می گفتند که واقعا صدای زیبا ورسائی داشتند. آقای تهامی نژاد ،مدیر دوبلاژ و مترجم ایرانی،و از اولین گویندگانی بود حرفه‌ای آنونس گویی را به صورت هنری و حرفه‌ای، با ادبیات ویژه مرسوم کرد.وی در13مرداد سال 1317 در یکی از محله های شرق تهران بنام آب منگل متولد شد.او که فعالیت هنری خود را از تئاتر آغاز کرده بود، معتقد است برای کسی که روی صحنه بوده و هنرپیشگی کرده، تبدیل شدن به یک دوبلور موفق آن هم در جوانی کار سختی نبوده و فقط باید تکنیک به جا صحبت کردن روی تصویر را یاد بگیرد. ابوالحسن تهامی که سالهاست پشت میکرفون استودیوهای مختلفی بوده و به جای چهره‌های شاخصی در سینمای دنیا صدا پیشگی کرده است

او می گوید که در یک خانواده فقیری به دنیا آمده است تنها ثروتی که در آن زمان داشت، کتاب بود. انواع و اقسام کتاب‌های قدیمی از «امیرارسلان نامدار» تا «شیرویه دلاور» به اضافه شاهنامه، گلستان سعدی، حافظ و شاعران بزرگ دیگر در کتابخانه ما بود.

دوران دبستان را از سال 1324 تا 1330 در مدرسه «ترقی» در شرق تهران گذرانده و بعد از آن مقطع دبیرستان را تا سال 1336 در مدرسه «دارالفنون» بوده است. سپس در دانشسرای عالی به تحصیل زبان انگلیسی پرداخته و این رشته را در کشورهای دیگر و ایران ادامه داده است

وی در سال 1333 وارد کار تئاتر ذوقی شده است. به صورت هنرآموز به گروه‌های نمایشی پیوسته و هر چند وقت به همراه دیگر هنرآموزان آن گروه‌ها در یکی از تماشاخانه‌ها در نمایشی ایفای نقش می پرداخته به خصوص صبح‌های جمعه‌ در تماشاخانه‌های مرکز شهر و نزدیک خیابان لاله‌زار، پادگان‌ها، دبیرستان‌ها و هر جای دیگر که سالن نمایش داشت، تئاتر اجرا می‌کرده است.

در سال 1336 به طور رسمی وارد تئاتر دهقان (تهران) شده. در آنجا یک کلاس تئاتر ترتیب داده بودند که صاحب و مدیر آن تماشاخانه که خود دانش‌آموخته تئاتر در فرانسه و انگلستان بود و دکترای تئاتر داشت به وی کلیات تئاتر و تاریخ تئاتر را آموزش ‌می داده است.

سپس در اول مردادماه سال 1337 وارد دوبله شده و کارش را در استودیوی «آژیرفیلم» شروع کرده است. دکتر شاهرخ رفیع، ژوزف واعظی و ساموئل خاچیکیان از صاحبان این استودیو بودند. آقای تهامی نژاد وزنده یاد چنگیز جلیلوند رفیق صمیمی همدیگر بودند و با هم و در یک روز به آنجا رفته بودندو برای چند ماهی در آنجا کار کرده بودند. بعد از آن در بیشتر استودیوهای تهران با کسانی که از پیشکسوتان دوبله بودند، همکار ی کرده بودند.در واقع تا دو سال بعد از ورودشان به دوبله تئاتر را هم ادامه دادند اما بعد از آن محوریت اصلی کارشان به سمت دوبله بود.در همان سالهای اول با دوبله فیلم رومئو و ژولیت (1936) به کارگردانی جرج کیوکر توانایی بی حد و حصرش را در دست و پنجه نرم کردن با کلام فاخر را از خود نشان داد. فیلمی که در همان سالها توجه همگان را به این «پدیده»ی دوبله فارسی جلب کرده است.

در واقع آقای تهامی نژاد و زنده یاد چنگیز جلیلوند به همین شکل وارد دوبله شدند و استاد مشخصی نداشتند. در حقیقت کسانی بودند که کار را از آن‌ها یاد می‌گرفتند. اما دوبله به ویژه برای کسی که پیش‌تر هنرپیشه بوده و روی صحنه کار کرده، چندان کار مشکلی نداشت. بخاطر اینکه در آن زمان بیست سال داشند وجوان وشوقی زیادی برای کار دوبله داشتند به راحتی هر دو در کارشان پیشرفت کردند

آقای تهامی اولین کارش را با هوشنگ مرادی" که در آن زمکان مدیر دوبلاژ معروفی بود شروع کرده است، او به اتفاق حسین مدنی که نویسنده نامداری هم بود و در کار طنز شهرت داشت مطالب جدیدی را به وی آموختند. سپس با زنده یادان پرویز بهرام،کنعان کیانی، عطاالله کاملی و محمدعلی زرندی هم کاری کردند.در آغاز دهه 40 وقتی با زنده یادان عطاالله کاملی و محمدعلی زرندی کار می‌کردند، میزان تسلطشان به تکامل رسید و وارد پله‌های بالاتر کار دوبله شدند بنابر این از سال 1339 خودشان مدیر دوبلاژ شدند.

بخش دیگری از فعالیت تهامی به دوبله در حوزه ی فیلمهای ایرانی مربوط می شود. او فیلمهای مهمی همچون رگبار، داش آکل، ستارخان، و بی تا را دوبله کرده. اما در فیلم های ایرانیِ قبل از انقلاب بسیار کم سخن گفته. به اعتقاد من بخش مهمی از محدود بودن فعالیت او در سینمای ایران در دوران قبل از انقلاب، مسلط بودن پسند و سلیقه ی کمتر فرهنگی و متمایل به مسلکِ جاهلی در آن دوران بوده است. طبیعی است تهامی که اصولاً معمار فرهنگ در هنر دوبله فارسی بوده نمی توانسته چندان جایگاهی در آن سینما داشته باشد.

در ضمن وی داماد سیمین بهبهانی، شاعر معاصر ایرانی است. ومسلط به زبان انگلیسی و مترجم بسیاری از فیلم‌ها بوده است.

در پایان به پاس قدر دانی و سپاس از آقای تهامی، روزهاو لحظات عالی شاد و عمری با عزت برای ایشان که فعالیت هنری ماندگار در سالهای دور را در عرصه صنعت دوبله بیادگار گذاشته اند از خداوند منان آرزومندم

از فیلم های دوبله شده به مدیریت ایشان به تعدادی اشاره میکنیم ،دکتر فاستوس، شیر در زمستان، چه کسی از ویرجینیا وولف می ترسد؟، ظرف عسل، راکی، مری پاپینز، حرفه‌ای‌ها، کفش های ماهیگیر، تعقیب، بانی و کلاید، حماسۀ کیبل هوگ، این گروه خشن، شب ایگوانا، خداحافظ چارلی، این فرار مرگبار، رام کردن زن سرکش، معما (دوبله اول)، پنه‌لوپه، کنتسی از هنگ کنگ، لوک خوش دست، بابا غاز، رومئو و ژولیت، گذرگاه کاساندرا (دوبله اول)، برادران کارامازوف، وداع با اسلحه (دوبله دوم)، کمدین ها، فریب‌خورده و رها شده، انیمیشن کتاب جنگل (در ایران: پسر جنگل)، ماجرای نیمروز (دوبله سوم)، سرگیجه (دوبله دوم)، هملت (ساخته ی کنت برانا)، و...

فعالیت ایشان در دوبله شخصیت های تاریخی وایرانی و خارجی نیز جای تقدیر و قدردانی است.از عمده فعالیت های ایشان در امر دوبلاژ می توان به موارد زیر اشاره کرد بصورت مختصر:
کری گرانت (معما - دوبله اول، بابا غاز، دستگیری یک دزد - دوبله دوم، چمن همسایه سبزتر است، راه برو ندو!)
رکس هریسون (بانوی زیبای من، ظرف عسل، دکتر دولیتل، شاهزاده و گدا)،
ترنس هیل (دو پلیس زبل - دوبله دوم، من و اسب آبی، پرواز به میامی)،
دیوید نیون (پنجاه و پنج روز در پکن، کازینو رویال، چشم شیطان)
ویتوریو دسیکا (وداع با اسلحه - دوبله دوم، کفشهای ماهیگیر)
لی ماروين (روز بد در بلک راک - دوبله دوم)
جیمز کان (هری و والتر به نیویورک می روند)
لی ماروين (روز بد در بلک راک - دوبله دوم)
هنری فوندا (اسم من هیچکس - دوبله اول)،
جیمز استوارت (سرگیجه - دوبله دوم)،
ارول فلین (رودخانۀ نقره‌ای)،
کریستوفر پلامر (اشکها و لبخندها)
والتر ماتائو (خداحافظ چارلی)،
الک گینس (دکتر ژیواگو)
پیتر اوتول (شب ژنرال‌ها)
آنتونی هاپکینز (شیر در زمستان)
جوزف کاتن (آخرین غروب)
جک پالانس (حرفه‌ای‌ها)
ایان بانن (پنه‌لوپه)
ایو مونتان (کلاهبردار بزرگ)
وارن اوتس (بازگشت هفت دلاور)
مایکل جی. پولارد (بانی و کلاید)
وسانجیو کومار (شعله)

و..............